# 35 Jak odnaleźć swoje miejsce, czyli „Eliza” Katarzyny Wagasewicz

Trzymam właśnie w ręce powieść Katarzyny Wagasewicz i zastanawiam się, co powinnam o niej napisać, aby gorąco Was zachęcić do jej lektury. Zacznę może od okładki, gdyż moim zdaniem zasługuje na uwagę. Oszczędna w szczegółach, utrzymana w niebieskich tonacjach – jezioro, w oddali drzewa i pomost ze złamaną barierką, a na nim stojąca tyłem dziewczyna w białej sukience, której włosy rozwiewa wiatr. Zachęcająca? Dla mnie tak!

„Eliza Część I. Odnaleźć swoje miejsce” jest debiutancką powieścią Katarzyny Wagasewicz. Już z samej okładki dowiadujemy się, że historia będzie podzielona na kilka tomów – autorka planuje, że cykl będzie liczył ich trzy. Jest to dla mnie wspaniała wiadomość, gdyż książka, którą mam w tej chwili przed sobą, pozostawiła wiele pytań i nierozwiązane zagadki.

Do tej pory przeczytałam już kilka pozycji literackich, szumnie zaliczanych do gatunku Young Adult. Były to jednak powieści, napisane przez autorów zagranicznych. Katarzyna Wagasewicz jest chyba pierwszą polską autorką (a przynajmniej ja nie poznałam innych autorów), o której można napisać, że stworzyła polski odpowiednik tego gatunku! Dlaczego tak sądzę? Otóż w tych amerykańskich opowieściach spotykamy młodych, zbuntowanych bohaterów, uczniów tzw. High School – dzieciaków z problemami, buntujących się, nie stroniących od alkoholu i narkotyków. Dzieciaków, przeżywających swoje pierwsze miłości i poszukujących siebie w okrutnym świecie.

Czy powieść Katarzyny Wagasewicz prosta tym cechom gatunkowym? Jak najbardziej tak!

Eliza jest zbuntowaną, stwarzającą problemy wychowawcze nastolatką. Pali papierosy, pije alkohol, bierze narkotyki. Buntuje się na każdym kroku, ucieka z domu, wpada w nałóg narkotykowy i ląduje w szpitalu po przedawkowaniu. W końcu zostaje wyrzucona ze szkoły za pyskowanie nauczycielom i podpalenie klasy. Rodzice podejmują decyzję o odesłaniu dziewczyny do Częstochowy – do ciotki Janiny. Tam zaczyna liceum z „czystą kartą” i otrzymuje szansę na zintegrowanie się z nową klasą i znalezienie nowych przyjaciół.

Jeśli pragniecie poznać przyczyny złego zachowania Elizy; jeśli chcecie się dowiedzieć, czy dziewczyna poradzi sobie w nowych warunkach, czy zdobędzie przyjaciół i wykorzysta szansę na prowadzenie lepszego życia, sięgnijcie po powieść Katarzyny Wagasewicz „Eliza”.

Autorka stworzyła niezwykle interesującą opowieść o zbuntowanej nastolatce, o dziewczynie walczącej z demonami przeszłości, w końcu o dziewczynie, którą przytłacza poczucie winy, która sama siebie nienawidzi, za to co kiedyś zrobiła:

„(…) Mogła mnie zostawić! Niepotrzebnie mnie ratowała, bo ja i tak czuję się jak bym była martwa od lat!”

„– Przestań się wypierać, powiedz mi w końcu prawdę, ja i tak wiem, że mnie nienawidzisz. Przestań mnie oszukiwać!!! – Eliza krzyczała dalej, jakby słowa matki do niej nie docierały.”

„Eliza” to doskonały portret psychologiczny dziewczyny sprawiającej problemy wychowawcze. Dziewczyny, która w nowym miejscu, w nowym środowisku próbuje się odnaleźć i zaczyna się powoli zachowywać jak zwyczajna nastolatka. Niezwykle odważna, bystra i przyjacielska względem nowych kolegów zaczyna wierzyć w siebie i w swoje możliwości, a rozwój wypadków zmusza ją, aby zrezygnowała z kary, którą sama na siebie nałożyła – kiedyś obiecała sobie, że już nigdy nie będzie śpiewać. Śpiewa na szkolnym przedstawieniu – i powala wszystkich swoim talentem!

Oczywiście w literaturze tego gatunku nie może zabraknąć wątku romansowego i doskonałego bohatera męskiego. W powieści Katarzyny Wagasewicz mamy romans i aż dwóch kandydatów, pragnących zdobyć uczucia głównej bohaterki. Damian – typ buntownika, syn człowieka odsiadującego wyrok w więzieniu, który wraz z młodszym bratem jest wychowywany przez starszego brata, gdyż matka uciekła, kiedy tylko ojciec zasiadł na ławie oskarżonych. I Adam – przystojny, dobrze wychowany syn prawnika, bogaty i najpopularniejszy chłopak i sportowiec w całej szkole, na którego mają chrapkę wszystkie dziewczyny. Obydwaj znają się od dzieciństwa. Kiedyś byli przyjaciółmi lecz… krótko mówiąc, już nimi nie są.

Co takiego się wydarzyło, że przestali darzyć się sympatią i zaczęli między sobą współzawodniczyć? Wykorzystywać każdą okazję do tego, aby wdać się bójkę? Czy nowa koleżanka, Eliza, potrafi sprawić, że się w końcu pogodzą? Czy połączą w końcu siły, aby odkryć tajemnicę związaną z procesem ojca Damiana?

Na te pytania znajdziecie odpowiedź, sięgając po lekturę powieści Katarzyny Wagasewicz. Zaznaczam jednak, że nie na wszystkie – część z nich autorka pozostawia tajemnicą, którą rozwiąże w następnych tomach serii.

Podsumowując, z czystym sumieniem chciałabym polecić Waszej uwadze debiut pani Wagasewicz. Powieść jest dobrze napisana, czyta się ją lekko i przyjemne, a z każdą kolejną stroną coraz trudniej oderwać się od lektury. Autorka bardzo dobrze dozuje napięcie, świetnie buduje portrety psychologiczne bohaterów, a kolejne wydarzenia wzbudzają ciekawość czytelnika.

Uważam, że debiut Katarzyny Wagasewicz jest dobrym debiutem! Wielki plus dla autorki za odwagę zmierzenia się z niezwykle popularnym za granicą gatunkiem – dała nam doskonałe Young Adult dla polskich czytelników i w polskich realiach. Jest tu wszystko, co powinna mieć taka powieść – liceum, zbuntowane nastolatki, trudna młodzież, trauma z dzieciństwa, młodzieńcza miłość i intrygujące tajemnice. Jedyne do czego mogłabym się przyczepić, to troszkę niedopracowana korekta – ale to już uwaga dla wydawcy. Są błędy, ale nie jest ich zbyt dużo i nie przeszkadzają w prawidłowym odbiorze lektury.

Czy polecam? Tak! Polecam tę pozycję i to nie tylko nastolatkom. Ja, czterdziestolatka, przeczytałam ją z ogromną przyjemnością i na pewno będę czekać na dzień, w którym na półkach księgarskich pojawi się kolejny tom trylogii.

Za udostępnienie egzemplarza recenzenckiego serdecznie dziękuję portalowi sztukater.pl.

Moja ocena: 5/6

Autor: Katarzyna Wagasewicz

Gatunek: Powieść młodzieżowa/ polskie Young Adult

Wydawnictwo: Warszawska Firma Wydawnicza

Ilość stron: 317

Data wydania: 17-04-2015

Nr ISBN: 978-83-8011-752-5