#22. „Małe cuda” Heather Gudenkauf

Zastanawialiście się czasem, jak wygląda życie pracownika społecznego? Pracownika instytucji, która ma pomagać i niejednokrotnie chronić dzieci przed nieodpowiedzialnymi rodzicami? Ile razy oglądaliście w wiadomościach doniesienia o małych dzieciach straszliwie pobitych i zmaltretowanych przez ojca czy matkę? Co sobie wtedy myślicie? Jak określacie osobę, krzywdzącą swoje własne potomstwo? „Potwór”? Jakie jest pierwsze pytanie, które sobie zadajecie? „A gdzie była opieka społeczna?” „Dlaczego nikt nie zapobiegł tej tragedii?”

O tym na czym polega praca opiekuna społecznego możemy przeczytać już w prequelu do powieści, o której chcę Wam w tej chwili napisać. Do przeczytania „Drobnych kłamstw” zachęcałam Was tutaj. Możecie tam poznać główną bohaterkę książki „Małe cuda”, Ellen Moore oraz dowiedzieć się czym się zajmuje i na czym polega jej praca. Moim zdaniem niezwykle ważne jest, aby najpierw poznać treść „Drobnych kłamstw”, gdyż bez nich obraz Ellen jest niepełny i możemy ją źle oceniać, a wierzcie mi, że czytając „Małe cuda” będziecie niezwykle emocjonalnie podchodzić do opisywanych wydarzeń i nie unikniecie tego.

„Małe cuda” to opowieść o losach dwóch niezwykłych bohaterek. Pierwszą z nich jest znana nam już z „Drobnych kłamstw” Ellen Moore, pracująca jako opiekun społeczny w Wydziale Służb Społecznych w Cedar City w stanie Iowa. O szczęśliwej matce trójki dzieci, poświęcającej swoim pociechom każdą wolną chwilę, dbającej o nie oraz starającej się uchronić je przed złem świata. W swojej pracy pomaga ludziom, musi kierować się rozsądkiem i mieć na uwadze przede wszystkim dobro swoich podopiecznych. Ellen pojawia się wszędzie tam, gdzie są krzywdzone dzieci. Niejednokrotnie do jej zadań należy odebranie dzieci nieodpowiedzialnym rodzicom. Musi być gotowa na każde wezwanie, nawet w nocy – o czym czytamy w „Drobnych kłamstwach”. Bohaterka nigdy nie przypuszczała, że może się znaleźć po drugiej stronie, że to przed nią inni będą chcieli chronić jej własne dziecko. Nigdy nie sądziła, że stanie się ofiarą systemu i otrzyma zakaz zbliżania się do własnego dziecka. Jako pracownik społeczny wie, że błąd, który popełniła, może mieć ogromne konsekwencje – mimo że był to nieszczęśliwy wypadek, może zostać oskarżona i skazana. Sama nie potrafi sobie wybaczyć tego, co zrobiła.

„– Wszystko dobrze? – pyta Adam, przytulając mnie do siebie. Potakuję prawie we łzach, z głową skrytą w jego ramionach, ale tak naprawdę chcę powiedzieć, że nie, nie jest dobrze, było strasznie, że nie życzyłabym tego nikomu, i jeśli kiedyś wrócę jeszcze do pracy, będę patrzeć na moich klientów z większą empatią. Ale nic nie mówię, bo bez względu na to, jak wstrząsające było aresztowanie, rewizja osobista, pobranie odcisków palców i zrobienie kryminalnych zdjęć, za to, na co skazałam Avery i moją rodzinę, zasługuję na coś znacznie gorszego.”

Autorka nie poprzestaje jednak tylko na wydarzeniach związanych z fatalnym błędem, popełnionym przez Ellen. Fabułę powieści wzbogaca, wprowadzając jeszcze jedną bohaterkę pierwszoplanową. Jest nią dziesięcioletnia dziewczynka, Jenny, zmuszona do samotnej podróży przez Amerykę, ponieważ jej ojciec zostaje napadnięty na dworcu autobusowym, a później aresztowany. Mała Jenny postanawia wysiąść w Cedar City i odszukać swoją babcię. Kiedy dziewczynka dociera na miejsce, otrzymuje pomoc od matki Ellen i losy tych dwóch bohaterek splatają się ze sobą.

Początkowo Ellen jest trochę zła na matkę, że nie zadzwoniła na policję i nie zgłosiła pojawienia się Jenny, aby służby społeczne zajęły się sprawą dziewczynki. Obserwując małą, zauważa szczegóły, których pewnie nie zauważyłaby, gdyby nie była pracownikiem opieki społecznej.

„Jenny gromadzi jedzenie. Widziałam to już wcześniej. Dzieci, które czasem chodzą głodne, często zaczynają zbierać i chować jedzenie, tak jak wiewiórki, które przygotowują się na nadejście zimy.”

Fakt, że dziewczynka chomikuje żywność, jest dla Ellen znakiem, iż życie dziewczynki nie należy do łatwych. I tak jest rzeczywiście. Kiedyś bita i maltretowana przez partnera matki, później przez nią porzucona, mieszka z ojcem alkoholikiem, który często traci pracę i nie potrafi zapewnić Jenny stabilnego, bezpiecznego domu.

Jak potoczą się losy tych dwóch bohaterek? Czy sprawa Ellen się wyjaśni, a mała Jenny odnajdzie szczęście i bezpieczny dom? Dowiecie się o tym, czytając „Małe cuda” Heather Gudenkauf – powieść, która pozwoli zrozumieć, czym kieruje się system pomocy społecznej. System, który ma pomagać, ale czasem jest niedoskonały i może się mylić.

Powieść Haether Gudenkauf pokazuje nam jak łatwo można zostać ofiarą tego systemu. Dowiemy się w jak krótkim czasie szanowany członek społeczeństwa i pracownik instytucji pomagającej ratować dzieci może zostać osądzony przez opinię publiczną i wytykany palcami za popełnienie jednego tragicznego w skutkach błędu. Autorka nie ocenia - przedstawia fakty i odmienne punkty widzenia. Próbuje zwrócić naszą uwagę na to, że wszyscy popełniamy błędy i każdy nieszczęśliwy wypadek powinien być rozpatrywany indywidualnie. Nie każdy rodzic zasługuje na potępienie i nie można wszystkich wrzucać do jednego wora z przestępcami, z rodzicami, specjalnie krzywdzącymi swoje dzieci. Powieść Heather Gudenkauf zwraca naszą uwagę na fakt, że system czasem zawodzi – morderca własnego dziecka nie musi zostać nawet oskarżonym i żyje sobie spokojnie, śmiejąc się z opieki społecznej, policji oraz prawa, a popełniający katastrofalny w skutkach błąd rodzic może być publicznie osądzony.

Czytając „Małe cuda”, przypomniałam sobie ubiegłoroczne wydarzenia, kiedy wszystkie media nagłośniły sprawę nieszczęśliwej śmierci dziecka. Zadawaliśmy sobie wtedy pytanie: „Jak mógł do tego dopuścić?” Heather Gudenkauf uświadomiła mi, że takie wypadki mogą się zdarzyć i należy je traktować jak nieszczęśliwy wypadek, że nie możemy oceniać i dopuszczać się publicznego linczu, gdyż taki rodzic na to nie zasługuje… gdyż taki rodzic będzie sam siebie obwiniał i nie będzie potrafił sam sobie wybaczyć.

Powieść Heather Gudenkauf jest powieścią o trudnej tematyce – trudnej i często jakże kontrowersyjnej. Jednak istnienie takiej powieści jest potrzebne.

„Małe cuda” to wzruszająca opowieść, którą czyta się jednym tchem. Portrety psychologiczne bohaterów są wyraziste, a ich przeżycia budzą emocje w czytelniku. „Małe cuda” to historia, o której nigdy się nie zapomni i na zawsze pozostanie w pamięci czytelnika. Polecam. Polecam i jeszcze raz polecam!

„Trzeba liczyć na małe cuda, drobne życzliwości i dobro, które może wyniknąć z czegoś bardzo złego.”

Moja ocena: 6/6

Autor: Heather Gudenkauf

Gatunek: Powieść obyczajowa

Wydawnictwo: Filia

Ilość stron: 416

Data wydania: 03-06-2015

Nr ISBN: 978-83-7988-378-3